Wiele bardzo interesujących, pod względem inwestycyjnym, państw Europy w dalszym ciągu ogranicza prawnie nabywanie nieruchomości przez obcokrajowców. Dlatego zanim zdecydujesz się na zakup nieruchomości za granicą, zapoznaj się z lokalnie obowiązującymi przepisami!
W Chorwacji wymagana jest klauzula wzajemności. Tylko obcokrajowcy z państw, w których obywatele Chorwacji mogą na takich samych zasadach nabywać nieruchomości, są dopuszczeni do obrotu prawnego. Cała procedura sprawdzania klauzuli wzajemności odbywa się za pośrednictwem Chorwackiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych i trwa do około 10 miesięcy. Wymagane jest także opłacenie depozytu w wysokości mniej więcej 10 proc. wartości nabywanej nieruchomości. Na szczęście Polska znajduje się na liście państw zapewniających Chorwatom wzajemność i polscy inwestorzy nie powinni spotkać się z odmową ministerstwa. Obcokrajowcy nie mogą jednak w żadnym razie nabywać nieruchomości rolnych, nieruchomości znajdujących się w obszarach chronionych i lasów oraz gruntów zalesionych. Podpisując układ o stabilizacji i współpracy z Unią Europejską, Chorwacja zobowiązała się do harmonizacji swojego prawa z prawem europejskim, dlatego też możemy się spodziewać istotnych zmian w prawie w najbliższym czasie.
Z kolei w Grecji procedura nabywania nieruchomości dla obywateli Unii Europejskiej jest taka sama jak dla obywatela Grecji, z tym że w czasie jej trwania inwestor powinien być reprezentowany przez prawnika, co wiąże się z dość znacznymi kosztami. Dodatkowo utrudnione jest nabywanie nieruchomości położonych w strefach przygranicznych lub ważnych ze względów wojskowych – wymagana jest zgoda Ministerstwa Obrony Grecji. Jakakolwiek umowa, dotycząca sprzedaży takiej nieruchomości, bez zgody ministerstwa jest nieważna. Polacy mogą występować o zgodę do lokalnych prefektur pod warunkiem, że udowodnią swoje obywatelstwo odpowiednimi dokumentami, a ci nie są obywatelami muszą występować bezpośrednio do Ministerstwa Obrony w Atenach. Tereny ważne ze względów wojskowych obejmują większość obszarów przygranicznych, ale także np. tereny na Krecie i Lesbos. Praktyka pokazuje, że obywatele Unii Europejskiej z zasady otrzymują zgodę ministerstwa. Przedsiębiorstwa mające siedzibę na terenie Unii Europejskiej są obowiązane przedstawiać urzędowo potwierdzone odpowiednie dokumenty określające ich statut i sytuację finansową.
Od czasu wprowadzenia przepisów o wolnym przepływie kapitału z początku lat 90. Portugalia zlikwidowała wszelkie ograniczenia w nabywaniu nieruchomości przez obcokrajowców, nawet tych spoza Unii Europejskiej. Mimo to jednak pewne urzędowe dokumenty, służące statystyce i administracji, są nadal wymagane. Wszystkie transakcje kapitałowe muszą być dokonane za pośrednictwem Banku Portugalii. Inwestycje obcokrajowców dotyczące nieruchomości należy zgłosić w Portugalskiej Agencji Inwestycyjnej (Agˆencia Portuguesa para o Investimento – API) w przeciągu 30 dni od daty transakcji. Poza tym nie ma więcej urzędowych wymagań dotyczących nabywania nieruchomości, z tym że sama procedura jest dość długa i wymaga m.in. wystąpienia przez inwestora o nadanie podatkowego numeru identyfikacyjnego.
